Si Efren Abueg ang isa sa mga iginagalang na nobelista, kuwentista, mananaysay, at krititiko ng kaniyang panahon. Sumulat at nag-edit ng maraming mga sangguniang aklat si Abueg at ginagamit hanggang sa kasaluyukan sa kapwa pribado at publikong paaralan, mula sa elementarya, sekundarya hanggang sa kolehiyo. Bukod dito, malimit ilahok ang kaniyang mga kuwento sa mga teksbuk na sinulat ng ibang awtor.  At isa sa mga akdang kanyang mga naisulat ay ang Mabangis na Lungsod.

Ang akdang ito ay isang maikling kwento. Ang Maikling Kwento ay isang akdang pampanitikan na binubuo ng mga elemento katulad ng tauhan, tagpuan at banghay. Ito ay maaring piksyon o di-piksyon na nagmumula sa mga kwento ng totoong buhay o likha lamang ng mambabasa.

Ang may-akda ay naglalayong ipaalala sa atin na hindi lahat ng tao ay pantay pantay.  Sa ating lipunan, mayroong mga mahirap na patuloy na humihirap at may mga mayayaman na patuloy na yumayaman.  Dahil ditto, maraming mga tao ang gumagamit na lamang ng dahas upang makuha at makamit ang mga ninanais.

Ang teksto ay makatotohanan at napapanahon. Lahat ng tao, ay may kanyang contribusyon sa ating komunidad. At tayo ay may mapagpiliian kung ano gusto natin. Hindi tayo pinipilit ng Diyos na gawin ang gusto niya. Binibigyan tayo ng ang pagkakataon na gawin ang kung anuman gusto natin gawin. Ngunit, sinasabi lang niya na may kahihinatnan ang lahat ng ginagawa natin.

Adong- 12 gulang na batang pulubi sa Quiapo.

Aling Ebeng- matandang pilay sa tabi ni adong sa dakong luwasan ng simbahan.

Bruno- isang siga na kinatatakutan ni adong na siyang kumuha sa kanyang pera.

Hindi naging isang gasgas ng pangyayari ang inilahad sa akda sapagkat may kaisahanan ang pagkakakapit ng mga pangyayari mula simula hanggang wakas. Dati na ang mga pangyayaring may bagong bihis, anyo, anggulo, at pananaw. Walang kakaiba sa nilalaman ng akda, sapagkat ipinapakita lang nito ang mga totoong pangyayari sa lipunang ating ginagalawan ngayon. Naging dominante na naganap ang mga pangyayari sa tapat ng Simbahan ng Quiapo.

Ang mga kaisipan ay sumalungat din. Ito ay may katotohanang unibersal, likas sa tao at lipunan. Ang akdang pampanitikan ay nagtataglay at nagpapaliwanag sa mga kaisipang umiiral, tinatanggap at pinatutunayan ng mga tiyak na sitwasyon at maging sariling karanasan may akda.

Para sa akin mabisa ang istilo na ginamit sa pagkakasulat sa nilalaman ng akda. Maayos naman maganda ang pagkakasulat parang batay sa mga totoong ngyayari. Angkop lamang sa antas ng pang-unawa ng mga mambabasa ang pagkakabuo ng akda. Kung kaya masasabi kong epektibo ang paraan ng paggamit ng mga salita sa akda.

                             Ang kwento ay umiikot sa batang si Adong na gumigising ng maaga at nagtutungo sa Quiapo upang mamalimos para siya ay magkaroon ng pagkain na kanyang maipantatawid gutom. Si Adong ay labindalawang taong gulang. Sa murang edad ay naranasan na ni Adong ang kahirapan ng buhay. Namuhay rin siya ng walang mga magulang na mag-aaruga sa kanya. Ngunit nagugulat ang mga namamalimos sa tapat ng Simbahan ng Quiapo kapag dumarating na ang mayabang at nagpapaka-haring si Bruno. Lahat sila ay natatakot kay Bruno. Lahat ng kanilang napapalimos ay napupunta lamang kay Bruno.Si Bruno ang nakikinabang ng lahat ng mga ito.