“Met haar ontslag wou Kaag duidelijk een signaal geven dat ze rechter in de leer is dan Rutte. Hij weigerde in april op te stappen nadat hij was betrapt op een flagrante leugen.”
(Bron: ‘Gidsland Nederland is van het padje af’ – Erik Ziarczyk, De Tijd, 22 september 2021)

overduidelijk; pijnlijk duidelijk

[fla-grant]

Het woord flagrant betekent ‘overduidelijk’. In de praktijk wordt het bijna altijd in een negatieve context gebruikt; het heeft veelal de bijbetekenis ‘schaamteloos, pijnlijk duidelijk’.

Flagrant komt uit het Frans. In 1847 stond het voor het eerst in een Nederlands woordenboek: Kramers’ Algemeene Kunstwoordentolk omschreef het toen als “als brandend, duidelijk in ’t oog vallend”. In die omschrijving klinkt de echo van het Latijnse woord flagrans door, dat letterlijk ‘brandend, gloeiend’ betekent, en figuurlijk onder meer ‘vurig, hartstochtelijk’. Flagrans hoort bij het Latijnse flagrare, dat ‘branden, gloeien’ betekent. De woorden blaken en blakeren zijn heel in de verte verwant met dat werkwoord.